شعر در وصف امام علی{ع}

علی آن شیر خدا شاه عرب***   الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است***   دل شب محرم سرّالله است

شب علی دید به نزدیکی دید ***  گرچه او نیز به تاریکی دید

شب شنفته ست مناجات علی***   جوشش چشمه عشق ازلی

شاه را دیده به نوشینی خواب ***  روی بر سینه دیوار خراب

قلعه بانی که به قصر افلاک***   سر دهد ناله زندانی خاک

اشکباری که چو شمع بیزار ***  می فشاند زر و می گرید زار

دردمندی که چو لب بگشاید در و دیوار به زنهار آید

کلماتی چو در آویزه گوش*** مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه آفاق شکافت *** چشم بیدار علی خفته نیافت

روزه داری که به مهر اسحار*** بشکند نان جوین افطار

ناشناسی که به تاریکی شب *** می برد شام یتیمان عرب

پادشاهی که به شب برقع پوش*** می کشد بار گدایان بر دوش

تا نشد پردگی آن سرّ جلی *** نشد افشا که علی بود و علی

شاهبازی که به بال و پر راز *** می کند در ابدیت پرواز

شهسواری که به برق شمشیر *** در دل شب بشکافد دل شیر

عشق بازی که هم آغوش خطر *** خفت در خوابگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تأثیر *** حلقه در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در *** که علی بگذر و از ما مگذر

شال شه وا شد و دامن به گرو *** زینبش دست به دامن که مرو

شال می بست و ندایی مبهم *** که کمربند شهادت محکم

پیشوایی که ز شوق دیدار *** می کند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیّت حق *** سر به محراب عبادت منشق

می زند پس لب او کاسه شیر*** می کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست *** تو خدایی مگر ای دشمن دوست

در جهانی همه شور و همه شر *** ها علیٌّ بشرٌ کیف بشر

کفن از گریه ی غسّال خجل *** پیرهن از رخ وصّال خجل

شبروان مست ولای تو علی *** جان عالم به فدای تو علی